Op zoek naar de zeearend in het Lauwersmeer

Ik heb er al een paar actieve dagen in Groningen op zitten. Ik moet er niet aan denken om nu een stevige wandeling door het Nationaal Park Lauwersmeer te maken. Maar helemaal niet gaan is ook geen optie. Ik ben er zo dichtbij. Dus boek ik een stoel aan boord van de Vlinderbalg. Dat is een bootje dat bezoekers lekker lui door het waterrijke natuurgebied vaart. Net wat ik nodig heb.



Het Lauwersmeer was ooit een kolkende mengeling van zoet en zout water. De rivieren uit Friesland en Groningen mondden hier uit in de Noordzee. Uit angst voor overstromingen in ons lage landje werd in 1969 een dam gebouwd om het meer af te sluiten van de zee. Het natuurgebied werd met rust gelaten en zo kon een prachtige wildernis ontstaan. Schotse Hooglanders, de zeearend en zelfs konikpaarden kun je er tegenkomen. Dat zijn die wilde, grijze paarden uit De Nieuwe Wildernis.



Ik word aan de Groningse kant van het meer opgepikt in de kleine haven van Suyderoogh. Ik ben met de auto, want dit is zo ver noordelijk, hier komen geen bussen. Ik zie de grote, gele boot aanleggen. Het lijkt de pakjesboot van Sinterklaas wel. De schipper en zijn vrouw verwelkomen ons aan boord. Ze vinden het maar wat bijzonder, zo'n jonge meid mee op rondvaart. De andere passagiers zijn minstens vijfenzestig.

Het is jammer van het slechte weer. De lucht is strak grijs en het water slaat onrustig tegen de voorsteven van de boot. De regen tikt zachtjes op het raam en ontneemt mij mijn uitzicht. Misschien niet zo stoer, op een bootje vol ouderen een natuurgebied ontdekken. Maar binnen zit ik warm en droog. Het alternatief betekent natte sokken. Het is wel oergezellig.

[caption id="attachment_3164" align="alignnone" width="1151"] Deze windsurfer maakt slim gebruik van de harde wind[/caption]

De schipper vertelt onderweg over het ontstaan van het Lauwersmeer. Af en toe onderbreekt hij zijn verhaal; hij ziet een dier in de verte. Ik wist niet dat er hier ook konikpaarden leefden. Als de kapitein de boot stil legt en zegt dat er wilde paarden in de verte zijn, geloof ik hem niet. Pas als ik door mijn verrekijker de contouren van grijze paarden kan onderscheiden ben ik overtuigd.

De dames aan het tafeltje naast mij kletsen er vrolijk op los. Over de kleinkinderen, de nieuwe lover van de buurvrouw en het eten van gisteravond. Ze zijn voor maar één ding gekomen en dat is een glimp van de zeldzame zeearend. Wat er verder om hen heen gebeurt kan niet tippen aan het liefdesleven van buuf. Als de schipper ons wijst op een zeearendsnest in de verte heeft hij dan ook meteen de aandacht van alle zes de dames. Iedereen houdt de verrekijker gereed voor het zeldzame geval dat de roofvogel zich laat zien.



De boot dobbert op het water terwijl we door de twee kijkgaatjes de verte in turen. Minuten verstrijken zonder dat er iets aan de horizon verandert. “Kijk! Kijk!” Begint één van de dames te roepen. “Daar vliegt de zeearend!” Binnen enkele seconden staat iedereen tegen het raam gedrukt om ook het indrukwekkende beest te kunnen zien. Ik ook natuurlijk. Alleen zie ik iets anders dan de blije vrouwen. Volgens mij kijken we naar een grote meeuw. Ik weet het zeker, het is gewoon een meeuw. Ik wil de dames niet teleurstellen en houd mijn mond. Zij hebben de zeearend gezien.



Na 2,5 uur varen door het Groningse natuurpark leggen we weer aan in Suyderoogh. Ik hoopte dat de zon zich nog even zou laten zien, maar moet het doen met de dikke, Hollandse regenwolken. Voor een kleine rondwandeling met dit weer kan ik mezelf echt niet meer motiveren.

Tijdens de rit naar huis breken de wolken opeens open. 'Gemeen!', denk ik, maar ik weet dat dat nergens op slaat. Als het dan toch ineens zo mooi wordt, kan ik net zo goed nog even genieten van de buitenlucht. Dus ik gooi het stuur om (niet letterlijk) en tuf vastberaden richting de Noordkaap om het meest noordelijke puntje van Nederland te zien. Hoe dat is lees je hier.

Dit kost een middagje varen over het Lauwersmeer:

Het bericht Op zoek naar de zeearend in het Lauwersmeer verscheen eerst op Expedia Blog.